อานาปานสติ : ละเสียได้ซึ่งความคับแค้น

ภิกษุทั้งหลาย ! เธอทั้งหลาย
(๑) จงเป็นผู้พิจารณาเห็นอารมณ์ว่าไม่งาม
ในกายอยู่;
(๒) จงเข้าไปตั้งอานาปานสติไว้เฉพาะหน้า
ในภายใน;
(๓) จงพิจารณาเห็นความไม่เที่ยงในสังขาร
ทั้งปวงอยู่เถิด.



ภิกษุทั้งหลาย !
(๑) เมื่อเธอทั้งหลายพิจารณาเห็นอารมณ์ว่า
ไม่งามในกายอยู่ ย่อมละราคานุสัยในเพราะความเป็น
ธาตุงามได้;
(๒) เมื่อเธอทั้งหลายเข้าไปตั้งอานาปานสติไว้
เฉพาะหน้าในภายใน ธรรมเป็นที่มานอนแห่งวิตก
ทั้งหลาย (มิจฉาวิตก) ในภายนอก อันเป็นไปในฝักฝ่าย
แห่งความคับแค้น ย่อมไม่มี;
(๓) เมื่อเธอทั้งหลายพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง
ในสังขารทั้งปวงอยู่ ย่อมละอวิชชาได้ วิชชาย่อมเกิดขึ้น.
ภิกษุผู้พิจารณาเห็นอารมณ์ว่าไม่งามในกาย
มีสติเฉพาะในลมหายใจ มีความเพียรทุกเมื่อ พิจารณา
เห็นซึ่งนิพพาน อันเป็นที่ระงับสังขารทั้งปวง
ภิกษุนั้นแล
ผู้เห็นโดยชอบ พยายามอยู่ ย่อมน้อมไปใน
นิพพาน อันเป็นที่ระงับแห่งสังขารทั้งปวง
ภิกษุนั้นแล
ผู้อยู่จบอภิญญา สงบระงับล่วงโยคะเสียได้แล้ว
ชื่อว่าเป็นมุนี.


อิติวุ. ขุ. ๒๕/๒๙๒–๒๙๓/๒๖๔.